Mucizeden başka söze uyar mı?
Yoğurdu özümü özünde annem.
Mevlâ’m can verir de yalnız koyar mı?
Göründü sevecen yüzünde annem.

Ağlayan gözümü ilk o’na açtım
Kokusun belenip gülücük saçtım
Acıktım arandım göğsüne kaçtım
Yarıldı çarenin hazzında annem.

Beslendim ninniyle türkülerinden
Hayata yürüdüm öykülerinden
Ne zaman sıçrasam uykularımdan
Gerildi şefkatin bezinde annem.

Ruhuma işledi sıcak bakışı
Nakşına kumaştım attı dikişi
Sökündü rengârenk sevgi akışı
Döküldü dayancı gözünde annem.

Aşka paye veren dili bir cevher
Evlâda pervane hâli münevver
Sanki yüreğinde dolu mücevher
Saçıldı sevginin sözünde annem.

Huyundan edindim candan sevmeyi
Hayata çıkarsız benden vermeyi
Sevmezdi boynumu bükük görmeyi
Didindi baharda yazında annem.

Canından özveren bitek kucağı
Eliyle gönendi baba ocağı
Dirliğe açarken ucu bucağı
Kavruldu yılların közünde annem.

Kuşlar ki çer çöpten yuvasın açar
Yavrular şakıyıp sevinçler saçar
Zamanı gelenler bahtına uçar
Yakardı Mevla’nın izinde annem.

Kolay mı gurbette güne boyanmak?
Özlemler tüterken tüne dayanmak
Volkanlar sindirip dingin uyanmak
Çekildi gönlümün sazında annem.

Günü yol eylerken yaşlı hancılar
Sabrında karıldı büyük acılar
Suyunda duruldu dinmez sancılar
Serildi umudun düzünde annem.

Can çıkar evinden yolları ırak
Aslına el verir her daim toprak
Cennete yarıldı menzili a’pak
Yazıldı ömrün ilk güzünde annem.

Zihnime kazınmış nurlu gül yüzü
Sesime akseder dupduru sözü
Hasretin ahreti bekliyor bizi
Süzüldü ilahî gizinde annem.

Rahmetle eksilmez dilimden adı
Yavruma borcumdur minnetle yâdı
Vergili gönlünden pay edip şadı
Çözüldü muhabbet dozunda annem.


22 02 2007

Salih ERDEM

Güzel yorumuyla şiirime can veren Mustafa Doğan kardeşime sonsuz teşekkürler.

2004 yılında ahrete göçen annemin şahsında tüm annelerin Anneler Günü’nü kutluyorum.