İlginç bir görev düşer bir çobana nedense;
Irmağın karşısına, götürecek ne dense!

Derler ki bu çobana: “işte kayık orada;
Kurt, kuzu, biraz da ot, geçmek için sırada.”

“Bir tanesi olacak kayığa bindiğinde;
Hepsi sağlam kalacak, karşıya indiğinde.”

“Ne otu kuzu yesin, ne de kuzuyu bu kurt;
Haydi artık karar ver, hemen birini oturt!”

Önce kuzuyu alır, koyar karşı tarafa;
Kendi başına döner, iyi çalışır kafa!

Kurdu götürür bu kez; yine geçer karşıya,
Kurt iner, kuzu biner; kurt bu işe karşı ya!

Sonra otu götürür, bırakır gelir kurda.
Geri kuzuyla döner; biter bu görev burda…

“Kuzu maskeli kurdun” sakınmalı haltından,
Nice kervanlar yürür, samanlığın altından !

Bu zihin jimnastiği, ders değil mi aslında?
Devirler değişse de; çoban oyun faslında!

Kurda merhamet etmek, kuzuya reva mıdır?
Böyle müzmin adalet, dertlere deva mıdır?

Kurdun, kuzunun, otun, hakkını gözetmeli;
Adalet, hak-hukuktan, hakkıyla söz etmeli!

Düşünce tembelliği, sürü yapar milleti,
Kalk, silkin, uyan artık; kim sever ki zilleti!

Murat Canbolat