Kaybolduğum puslu sokak gibi hayatım,
Bana her konuştuğum kelime
Onun adıyla yankılanıyor gibi
Sesimi takip ediyorum,
Duvarlarla karşılaşıyorum
İnsan eli değmemiş ilahi duvarlar
Belki de o yankılardan
Ona ulaşmayı çabalıyorum.

Duvarı atladım
Müziğin notalarında buldum kendimi
Nakaratı çok sert bir müzik
Söyleyenin ağzını yakar
Dinleyenin kulaklarını kanatır
Onu arayan adımlarımı attıkça
Yürüdüğüm parkeden çıkıyordu melodileri
Tıpkı piyano klavyesinde yürüyor gibiydim.

Dakikalar durmuş sevdamın gittiği an
Dona kalmış gibi hayatım
Sanki zaman denilen olgunun pilleri bitmiş,
Yelkovanın ilerlemeye mecali kalmamış
Zordur savaş meydanında
Ne istediğini anlamadan kan dökmek
Can veriyor bedenim çaresizce
Bedenime karşı o kadar umursamazdım ki
O yırtınıyor sessiz çığlıklar atıyorken.

Ben de delirten bir kaygısızlık hâkim
Allah ım bile unutmuş beni, hâşâ
Azrail/i göndermemiş gibiydi
Onun unutmasına gücenmemeliyim
O yüzden, o unuturken bile güzeldi
Biraz daha hızlandırdım adımlarımı
Şarkının sonuna yaklaştım gibi
Sen yok, kokun yok, suretin yok, neredesin ki.

Sami Arlan..