“O günlerde dağınıktı bakışlarım/
Mandallara tutuşturuldu acılar…”


Bugün;
Aklıma zarar tüm dokuları itlaf ettim
Uzun armalı biri yakılacak dedi tüm kitaplar
Ağır aksak adımlarıma tüneyen kurşunlar
Gıcırdadı betim aralarından…


Öksüzlerden biri yürek deposuna kitap taşıdı
Hani o ürkek şairlerden oluşanlar/
Şiiri temmuz/yazanı hazan
Bakışları korku eziği…


Cansın dedim!
Anamsın karımsın
Göster/ki yüz aralarını
Söyle/ki bakışlarını
Bu zulmetin bağrı deşilsin


Bak sorgudalar/
Gün geçişlerini yüreklerinde ezenler
Kemikleri çıktı çocukların/
Hallacın yaralarına pamuk saracak turnalar


“Sensiz bir baharın uğultusunda demlendi çaylar”


Yüzüme anlam katan yaralar
Bir maske çözer mi gizemleri
Sevdanın arkasından ayaklar yara
Olmaz denilen çığlıklar/
Çöp dağları ruhumuza biriken
Yara elleyen eller
Kırık bilekten…


Uzunca önceydi;
Kanadı kırık bir kelebeğin
Sineme dokunuşu/
Kahır bu yalnızlık
Gidiyor birileri
Olgun endamlı
Yüzler gidiyor
Bu gemiden/


Saçlara biriken martı kuşları
Ayrılığı silin baştan/
Dahiler kalsın bahçesinde
İyot kokan bu denizin
Umutlara kayıtsızlığında

Şenliğe durun…