Göz yaşlarım akarken
Yüreğime kan damlar
Yetim Nigâr’a arş ağlar
Felek vurup ağlarken
Sâdrım dâim dağlarken
Ruhları bağ bağlar
Anasız neden hep ağlar?

Yetimsen sözün geçmez
Dertlerini kimse sezmez
Onları şefkâtli âdiller ezmez
Emanet olandan kul bezmez
Dünyada imtihanlar bitmez
Anasız neden hep ağlar?

Hâklı olsada hâksızdır
Garibim evsiz barksızdır
Misafir yaşar duraksızdır
Gömleği yakasızdır
Küskün dünyaya alakasızdır
Ölmeden ölmüş,yorgansız yataksızdır
Anasız neden hep ağlar?

Göz yaşları menevişler bırakır da yüzüne
Yürek yangınıyla âhu feryâd eder kimse kulak vermez sözüne
Ummânlarda incidir âh dalsalar özüne
Cenneti seyreyler baksalar gözüne
Yetim ağlar semâ ağlar
Yürekleri dağlar
Kalpleri muhâbbet bağlar
Sevgi sarar âşkla yanan sevilmezse ağlar
Anasız yetim neden hep ağlar?.


Nigâr Bedirhân (Yegânem)