Ölmek için bir nesil, gençliğinin başında,
Şevk ile düştü yola henüz onbeş yaşında.
Hiçbir vatan görmedi askeri böyle şanlı,
Onlar ki ta ezelden sadakatle nişanlı.


Kimi kurbanlık bir koç gibi başında kına,
Bin vecd ile gark oldu aziz vatan aşkına.
Kimi göğsünde Kur’an,gönderinde al bayrak,
Bir güneşin battığı yerde doğdu yalnayak.


Bir güneşin battığı yerde huzur içinde,
Göklerden sağnak sağnak dökülen nur içinde,
Fecre vuslat edenler kanla aldı abdesti,
Ya rabb! Bu aşk,bu şuur,ne kadar mukaddesti.


İşte bu iman ile çarpışanlar tek yürek,
Vuruldukça her şafak yeniden dirilerek,
Yürüdü sırtlanların üzerine korkusuz,
Eğmedi başını hiç ,kalsa da aç ve susuz.


Bir katı toprak idi,aşındı çanakkale,
Omuz omuz semaya taşındı çanakkale.
Milletimin sadrında hep bir yar gibi esti,
Ya rabb! Bu aşk,bu şuur,ne kadar mukaddesti.


İbrahim Vedat ÇARPAR
(CERRAHOĞLU)