Vazgeçtim nefsimden
Sen diye diye nefesimden
Her şeyimden
Hiçbir şeyliğimden
Gecenin terinden içim içim
İçiyorum seni
Karanlığın sensiz sisli gölgelerinden
Su heyecanıyla kuraklığını

Hayalet arzularım kopardı dizginlerini
Tutsak kız bakışlarına gebe hançer kınıyla
Parçalıyorum
Parçalıyorum kendim olan seni
Ölmedi mi daha yaşamın intiharı
Sözde erkekliğin zayıf zerrecikleri
Cellat uyandı çok kere dantel işçiliğiyle
Ölümle nikahladım kaba zarafetini
Kahrın kalesine küllerinin savurganlığını
Gözlerine sayfalar yakararak
Sözcüklerinde dünya aydınlığı kuşanıyorum
Yok ki dili sözlerimin
Cümlelerinin şahına çatayım dizelerimi.
Saçlarında dinlenen rüzgarlarda savruldum
Teninde terleyen suların buharında eriyip
Kırılan kanatlarının çırpınışında doğurdum
Tozlanmış yangınlardan
Ferman yağdıran bakışan ağrıları
Bahar gülüşleri...

Belki gözlerin kadar değil
Ama...

düşteki...fi ...cana