Gönül kafesinde konuksun canan
Bülbülün gülşende, seda’sısın sen
Sevda ummanında, gönüldür yanan
Bir nazlı dilberin, eda’sısın sen

Aşkını anlatan, ey dili beste
Bakışın gönlümü, yakar aheste
Çağırırsın diye, kulağım seste
İçtiğim her mey’in, badâ’sısın sen

Eşsiz kokularla, sardın ruhumu
Şu garip aklıma sokma mefhumu
Ölmeden öldürüp, deme merhumu
Mutlu sevdaların, vedâ’sısın sen

Gönül yangının da, eselerinde
Yalansız bir aşkın, heselerinde
Boğuldum mutluluk, buselerinde
Kutsal duyguların, feda’sısın sen

Tutulmuş, ram olmuş, çilegahlarda
O yüzden her gece, ah la vahlarda
Çıkmak sokak olan güzergahlarda
Bülbülün en güzel nida’sısın sen

Leyla bakışını, özgür bıraktım
Gönlü ateşlere, sen diye yaktım
Bu sevda yüzünden inan çok çektim
Şu geçen günlerin, hada’sısın sen

Lüzumsuz o canan, muhlis olmalı
Zor gününde gelip, seni sarmalı
İki can biz olup, sevda dermeli
Bütün duyguların, mada’sısın sen

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

Seda: Ses
Eda: Naz,cilve, tavır
Badâ : Bardak, Kadeh
ESE: Yarı yanmış odun
HESE: Doğru, gerçek
RAM: Boyun eğme
Nida: Haykırış, uzaktan gelen ses
Leyla: Gece karası
Hada: Haydi, eyvah
MADA:İstek, arzu, iştah
Muhlis: Dostluğunda ve inancında içten, samimi olan