Buğusunda gül açar gül misale mihenk naz.
Katre katre süzülür suya naz albenisi.
İncecik bir hayali dile getirir niyaz.
Leyla’nın gözlerinde sürme çaydanlık isi.


Demlik bir hikâyenin müellifi daima.
İnce belli perinin zarafeti emsalsiz.
Kara çay sabah akşam Leyla’yı eder ima.
Teşne dudağımızda efsanenin adı iz.


Berrak türkü güftesi dökülür hep bardağa.
Konuşurken gül misal pür dikkat kesilir su.
Takılır hayalimiz cümleten ipek ağa.
Kelam istiap etmez bu efsane hususu.


Naz yeniden yazılır suya renk ahenk gelir.
Albeni sarmaşığı sarar kor bakışları.
Öyle bir an gelir ki çay Leyla’ya denk gelir.
Takvimler esir alır o dem karakışları.


Erguvan mevsiminin girizgâhı som masal.
Çay albeni gülüdür rüveyda ikliminde.
Huzur sükun demine pek yakışır gül misal.
Kaç Kafdağı masalı okunur çay iminde.


Çay müellifi demlik kelamsız name yazar.
Kuruyan dudaklara hayat verir çay demi.
Sanki Leyla’nın nazı süzülür azar azar.
Hüznümüzü giderir yudum yudum çay emi.
Ankara,24.04.2015 İbrahim Kilik