Takvimler kıvranırken rotasında bir hiçin
Ben yine yalnızlığın menzilinde şikârım
Vurdular yüreğimi hasrete sunmak için
Öyle ki savunmasız, öyle ki aşikârım

Öyle ya, bir ümidi bin parçaya bölerek
Medet ummak olmazdı hayat denilen an’dan
Yıllarca avuç avuç zehir içtim bilerek
Akrebin ardı sıra sürüklenen zamandan

Şöyle dönüp baktım da, geçmişe izlerinde
Yorgun bir murat vardı bir de solmuş hevesim
Şimdi sen mutluluğun ahenk denizlerinde
Ben,kör ressam elinde bitmek bilmeyen resim

Her yol dönüp dolaşıp sana çıkıyor işte
Seninle başlamayan söz seninle bitiyor
Gerçekler tüm kusuru sana yıkıyor işte
Doğan hergün yarını bir günaha itiyor

Bir acıyı bilmekle yaşamak arasında
Ateşi izlemekle yanmak kadar yol varmış
Varmış diyorum çünkü bilmenin yarasında
Ağlamak anlamayı dört bir yanından sarmış

Kimin dünyası nasıl dönerse dönsün bırak
Sen kendi gözlerinde dönen dünyayı izle
Göreceksin bir bakış yeter gözlerime bak
Küçücük bir damlanın kavgasını denizle.


Faruk Atli.