Umursamıyorum artık
Ardımdan düşenleri
Aramıyorum bile
Artık ödün veremiyorum ben de


Bazen geceyi ekmek gibi böldüğüm oldu
Kırardım yoldaki yokuşları istesem
Ne değeri vardı ki o ilk sevdanın
Hep doğrularda kaldım tutsak
Düzlüğe ne zaman çıktım ki
Geceleri kokladığım çok oldu
Bir nefesidir diye bulamadım

Yorgun gözler gördüm kışlarında
Ümit yoktu bakışlarında
Dokunsam ağlayacak
Hicran dolu ince kalp atışlarında
Belki bir başkası olurdu benim yerime
Kader diyelim

Kurumuş yapraklar dolaşır ayaklarıma
Hışırtısı tırmalar kulaklarını
Duydun mu sen hiç
Düşeceğim aklına gelmezdi değil mi
Dizlerimin üstüne
Közlerime inen kara bir perde

Hayat bu kadar mı acımasız
Diz kapağımın düştüğü talihsiz o taş
Morarmış gözlerim tozlu
Sancılı bir baş
Acıtıyor içimi
Kan zorlanıyor artık
Akarken sessiz damarlarımdan
Unutulan sevgili
UMURSAMIYORUM ARTIK SEVMEYİ

Behçet Bük