Ömür öyle böyle geçiyor işte,
Bu garip dünya da kim kimi anlar?
Maddi ve manevi alış verişte,
Meçhul bir kavgayla akıyor kanlar.

Hedefsiz hedefe hedef belirsiz,
İzi var izlerin izleri izsiz,
Yalan değil belki, hepten hepiniz,
Fakat ne işe yarar bilmem zannınız?

Biri çıkıp bana anı anlatsa,
Kalbe neşter vurup kanlar katsa da,
Aşıma suyuma zehir damlatsa,
Kimse bilmese de canandır canlar.

Edebiyat değil hâşâ sözümüz,
Sıradan söz değil bizim özümüz,
Küle dönse bile akkor közümüz,
Gurubun içinde buluşur tanlar.

Kimseye baki değil bu dünya,
Belki biraz hayal birazda rüya,
Kendimizi sultan zan ettik güya,
Yok olup ta gitmiş çok hanedanlar.

Mana veremiyor bir tek selama,
Ezberi ezberde âlim ulema,
Taklidi taklitte cahil cühela,
Mekke’nin Kâbe’si olurken yanlar.

Dinin diyanetle sünneti farzı,
Kulluğu kullukta erkânı tarzı,
O arşı istiva eylemiş arzı,
Yaralı neyine şerefler şanlar.

20.04.2015…Mustafa Yaralı