Bir rüzgâr ki savuruyor duman duman yâr beni,
İpekten mi, meltem gibi okşayan o el, teni,
Koşsam sana, ayrılmasak, bırakmasam yâr seni,

Seni sevmek, sana kanmak, senle dolmak ne güzel,
Senle olmak, sende kalmak, sende ölmek ne güzel...

Rüyâ gibi bahçelerde şen şarkılar söylerdik,
Hep gözgöze bakışarak, gönlü gülşen eylerdik,
Bu sevdâyı yaşamasak, biz bu gönlü neylerdik?

Seni sevmek, sana kanmak, senle dolmak ne güzel,
Senle olmak, sende kalmak, sende ölmek ne güzel...

Yıldızları toplayarak saçlarıma takarken,
Gözlerimde bir âleme dalıp dalıp bakarken,
Tâ içime düşen korlar alev alev yakarken,

Seni sevmek, sana kanmak, senle dolmak ne güzel,
Senle olmak, sende kalmak, sende ölmek ne güzel...

Dalarken sen gözlerime, ne düşündün bilemem,
Utanırım, bakma sakın, akan yaşı silemem,
Bana yârsın, sevgilisin, senden başka dilemem,

Seni sevmek, sana kanmak, senle dolmak ne güzel,
Senle olmak, sende kalmak, sende ölmek ne güzel...

Batınca gün, oturup da ufuklara dalarım,
Şu kalbimi, kederlere, elemlere salarım,
Sevdân mızrap oldukça ben, hep hüzzamdan çalarım,

Seni sevmek, sana kanmak, senle dolmak ne güzel,
Senle olmak, sende kalmak, sende ölmek ne güzel...

4 Ağustos 2010
Hâlenur Kor