Denizin mavisiydi gökyüzüne sevdalı
Siyah, tutulmuştu yıldızlara
Nasibimde hüküm süren yalnızlık
Oysa heyecanımı vermiştim gönüllü
Yüreğimin hırsızlarına.

Güneş gecenin aşkıyla kendini yakar
Koşup sarılırdı karanlıklara
Gözyaşları incileşirdi silinirken gölgeler
Şarkılar birbirine benzemeye başlardı, notalar simetrik
Çoğu kul olurdu ayrılıklara.

Dal, yeşil için uzanır, serpilir, gelişir
Aşkıyla iç içe yapraklaşırdı
Karasevdasına koşardı her gece gözlerim
Yasaklanır, yakalanır
İdam sehpalarına konur, şafaklaşırdı.

Vuslat duasına çıkan dostlarda merhamet
Ya el, eli tutacaktı bir sahilde, her yan ıslak
Ya çekecekti ipi hicran
Kefen makasın yanına uzanırdı
Kar kadar soğuktu, kar kadar ak.

Ey sevgili sen de bilemezsin ki
Kumun hasretini su nereden bilsin
Bilseydi çölleşmiş dünyamda kum kalır mıydı?
Yazdığın nefreti silerdi, kırdığın yürek parçalarımı alır götürürdü
Yer gök titrerdi sancılarla
En sert kayalar çıkarırdı ortaya
Aşkımı her gece yeniden yazacağımı.

Bir meçhûl sebep şekle yeniden şekil verip
Ayrılığı vuslattan güzel kıldı
Gittin ya
Gittin ya, işte o an
Açtığın bütün vahalar yakıldı, yıkıldı
Öldü zaman
Yüreğim öldü
Ben öldüm.

Turgut Uzdu


(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.