Her şey ayrılır, her şey biter bir gün.
Dağların birbirinden ayrıldığı gibi,
Dağı delen Ferhat’ın Şirin’den ayrıldığı gibi,
Kerem’in yanarak Aslı’dan ayrıldığı gibi.
Biter...
Her şey bir gün son bulur.
Bazen anlatmak için kelimeler bulamadığımız insanlar,
Bazen düşünmekten sıkıldığımız sorular,
Hatta bin bir cümlede bocaladığımız cevaplar biter.
Sonunu göremediğimiz denizler,
Büyüklüğünü hayal edemediğimiz gökyüzü,
Sayısına cevap bulamadığımız yıldızlar,
Sıcaklığını hayal edemediğimiz güneş,
Nasıl oluştuğuna şahit olamadığımız kainat biter.
Bir gün herkes, her şey biter
Tıpkı senin bende bittiğin gibi.


Sonu vardır her mutluluğun, her güzelliğin.
Duyguların sonu vardır.
Bitmez denilen sevgilerin, aşkların, nefretlerin...
Sana yazmaktan usanmadığım kalemin bile
Son bulduğu, tükendiği bir nokta vardır.
Yanlışlarım için kullandığım silginin bile
Bittiği bir nokta vardır.


Silinir her şey.
Yılları eskitmiş kitaplar bile silinir.
Kağıtlara, duvarlara, toprağa, taşa
Yazdığımız her şey silinir.
Geçen zaman ardında hiçbir şeyi diri tutmaz.
Hiç bir acı aynı sıcaklığını taşımaz
Çünkü zaman o sıcaklığı da siler.
Silinir...
Her şey, herkes bir gün silinir.
Tıpkı adını benden sildiğin gibi.
Tıpkı zamanın seni benden sildiği gibi.


Ve unutulur güzel, çirkin ne varsa.
Bazen yaşamak için canlı tuttuğumuz anılar,
Bazen hiçbir şeye değişemediğimiz mutluluklarımız
Ve bazen ölmek için beklediğimiz acı günler...
Unutulur...
Dost dediğimiz, düşman dediğimiz herkes unutulur.
Can dediğimiz, Canan dediğimiz...
Unutulur...
Her şey, herkes bir gün unutulur
Tıpkı sende "BİZ" i unuttuğum gibi.

11.04.2015