Her defin duayla başlasa da beddualarına alışıktım
Sana seni mi anlatayım yoksa kendimi mi tanıtayım
Ya ikiyüzlülüğü bırak ya da iki yüzünü de al git
Bırak utanıp kelimelerle intihar etmeyi

Coşkulu kahkahaların yükselsin perdelerde
Geriye gözlerimde geceden kalma nem birikse de
Y/üzümü tırmalar ellerin hüzün varken her dem
İnadına isteksiz sevgiyle iftihar et sen

Çocuktum bir zamanlar yüreğinle büyüdüm
Ürkekliğim sende ağlamaya hasret
Nokta koyup hayata kaçıncı bitirmek bu bilir misin?
Aklıma sen gelince son noktaya kadar direndim

Senden kalan yarımlara eklemek için
Şimdi bana bir şey değil birçok şeyler söyle
Yarasın deyip aradaki farka kadeh kaldırışına
Usulca sana b/akarak yaramsın derim sadece

Suçlu ayaklarım yıllarca ardından gel(me)seydi keşke
Bu gün hüküm giymeyecekti belki
Artık son nokta k/oyduğum senli yaşantım
Sana aitleri g/öremediğin sevgi virgülleriyle dolu şimdi