aşk ateştir kim yakar
kim kül eder
aşk sudur akar
gönüllerde çağlar
akar
bir damla idim
derya oldum
kim deryada
boğulur
kim deryada
yüzer
karanlıktım
yandım
ışık buldum
HAK MEVLAYA
AŞIK OLDUM
celal Topbaş
YARİM

Gönlünde bitmez çile olsam
İçin yanıp tutuşur çağlar mısın
Aşkım için ağlar mısın
Dantel dantel işler misin
İlmik ilmik bağlar mısın
Beni yarim
Gönlüm aklım gitti yar zülfün teline
Açılmış koynunda gonca gülüne
Çağlar akışır aşkın damla damla
Çözülür ne garip söyler
Gönlüm aklımı aldı gitti
Yarin ne tatlı diline
Tutuşmamak mümkün mü gönül eline
Gönlüm aklım gitti içimden akan seline
Ben ağlarım gönül bahçesinde gonca gülüme

Bir yanar bir donar
Şu garip gönlüm nasıl yanar
Hasretim içim seni alır arar
İçim alır bir damla kanar
Yollar tozar , sular tozar
Gönül ak elinde kalem olmuş
Damla damla yar seni yazar
Yare kanmış gönlüm azar
Damla damla hayal olmuş yari çizer
Bilmem hangi alemden almış
İçimde Leylalar tozar
Gönlüm aşkım sezer
İçim alır süzer

GÖNÜL DOSTU

Derviş Yunus tur
Haktan doğru olanı
Gönül bütünleşir
Mevlana da insan olanı
Veysel de sadıktır
Yarin toprak olanı
Gönül bahçesinde gonca açılır
Gül nefes olur alınır
Can damla damla ecele yol alır
Ölüm gül olur koklanır
Ecel gelir can haklanır
Etrafında cümle alem toplanır
Toprak kazılır, insan içinde saklanır
Yarim sadık kara topraktır
Ayrılmaz bedenime sarılır