Ah yüreğim.!
Ne ahlar biriktirmişin yine öyle,
Çağlayacağım diye tutturdun.
Tutturdun da engel olamadım sana.
Söyle o zaman türkünü gönlünce,
Yazsın o zaman tercüman olsun kalem.
Azat ettim seni bugün.
Çağla çağlayabildiğin kadar.!
Boşalsın içindeki ahlar,
Yeni vahlara yer açılsın..

Ah yüreğim.!
Anlayamadım ben bu yalan dünyayı.
Ne insanlar gördüm de,
Çözemedim bilmeceleri.
Anlayamadım neden oynarlar,
Kahpe oyunlarını.!
Hem sonra benim işim midir ki,
Bilmece çözmek ..

Hayır tabi ki.!
Yüzüne maske takıp dolaşanlar utansın.
Yalanlarına kendine kul olanlar inansın.
İnandırsın ki bulunmaz nimet olduğuna,
Sarsın sarmalasın önce sahte şefkatiyle.
Mahkum etsin kendine.
Egoları tatmin olsun..

Sonra zehrini akıtsın yavaş yavaş.
Kurbanı can çekişirken,
Geçirsin yağlı ilmeği boynuna.
Bir yüreği daha öldürmenin hazzıyla,
Çılgınca kahkahalar atsın..

Sonra yürüsün,
Zafer kazanmış komutan edasılya.
Başka kurbanlar arasın,
Tatmin olsun hasta düşleri.
Ta ki bir gün.,
Daha güçlü bir komutan çıkıp,
Hodri meydan diyene kadar..

Unutulmasın ki.!
Her komutanı tarih yazar lakin,
Alnı açık savaşanlar hiç unutulmaz.
İnsanlığın öldüğü yerde.!
Allah’a havale ediver yüreğim gitsin..

Duygu Şen
Şiire güzel yorumuyla ses olan Hazarbey’e tebrik ve teşekkürlerimle...