Ey
Hasretiyle
Bizar olduğum sevgili
Gittin, hiç seslenmedin,
Nefesinin masumiyetini ruhuma
Elemle zerk ettin Niye böyle ettin,
Hali perişanlığımı aşikâr eğledin,
Ses vermedin ve görünmedin
İnce saz misali, verem iltica etti sineme
Sanki net ses vermiyor inan ki gelmedin

Gözlerim
Serabın ahında ağlar
İçim kan ağlar,
Nar ruhumda başlar,
Hasretin didarı azap diliyle
Gönlümü sarar, umutlarım arar,
Biçareliğim efkârını aralar,
Kuytu düşlerin hicranı ruhuma akar
Gel göçmeden,
Nefesim tükenmeden,
Henüz umutlarım var iken,
Sevda halimi yakar

Gün
Gölgenden
Akseder, ne keder
Dert bu değil, hasret
Bizarlığıma surların esrarını
Şerh eder, umut sanki bin beter
Sabır olmasa,
Kanaat kalbimde anlaşılmasa,
Yaşamak nefes olmak olsa neye yeter
Temaşa ettiğim derya ruhumun
Serencamına neler söyler,
Dilim ancak sükûta erer
Demek ki ölmek şimdiden
Mukadder olmuş halim için meğer

Gün biter,
Gece melalimde
Efkârıyla akseder,
Susmak gerekiyormuş
Bu saatte meğer
Hazan başka keder, yalnızlığıma
Zemheri refakat eder,
Nefes müddetine böyle erer
Kabir haşyet içinde ruhuma
Aşina olmuş bir değer,
Hesap var kalbimde nasıl cevher

Artık
Ses verme,
Nefesin firkatinde kaybolma
Gönlümün gül-i nihalisin
Hiç solma, kalbi ülfetin ve engin
Suhuletinle abat ol yaşa
Umutlarını soldurma,
Yalnızlıkla arkadaşlık kurma
Ve bir nebze olsun halimi anla
Hiçbir zaman anmamış olsan da,
Kahrederek nefesinde
Bizar bıraksan da aldırma

Mustafa Cilasun