Ne yazık ki halimiz böyle...
Ne kadar çabuk unutuldu, değişti değiştirildi değerlerimiz.
Asırlar geçmedi ki üzerinden, daha dün gibi... Lâkin bir daha geri gelemeyecek kadar uzak o günler.
Ne kadar da hazırmışız biz kendimiz olmamaya...
Değerliyi değersizle değişmeye...

Yerde bir çivi görülse eğilinir ve alınırdı.
Bir ekmek parçası yere düşse üç kere öpüp alnımıza koyar ve sonra yüksek bir yere bırakırdık.
Yama ayıp değil, tasarruftu.

Çalışmayan kınanırdı, çalışan başı dik gezerdi.
Alın teri gibisi yoktu.

Hele hele haram... Allah korusundu...

Mektuplar; Büyüklerin ellerinden küçüklerin gözlerinden öperek başlar ve öyle biterdi.

Şimdi ne büyükler büyük ne küçükler küçük ne yazık ki...
İnsan üzülüyor elbette ve kaygılanıyor...
Nasıl bir yarına bırakıyoruz çocuklarımızı
Allah ıslah eylesin bizleri ve affeylesin inşallah.

Unutulan ve unutulmaya yüz tutan değerlerimizi mısralarına taşıyarak,
dikkatimize sunan, yeniden hatırlatan Değerli Şairemizi canı gönülden kutlarım.

Saygılar ve selamlar ile...