Hayatı hep toz pembe görürdük biz
Eski ayakkabımın çivisi hatırlattı bana
Yaşadığım çocukluğumu
Ayağımı nasıl da acıtmıştı
Oysa ne kadar küçükmüş sokağımız
Köşede iri bir taş
Eskiden kalma üzerinde yazılar
Bir tarih gömülü yatıyor gibiydi
Çocukluğumdan

Nereye kadar sürecek bu yaşam
Bir ömür yeter mi ki
Elimde kırılan su testisi hayatın
Sapı kalmış sadece
Şöyle bir mazi geldi gözlerimin önüne
Annemin gözyaşları isyanları oynardı
Gözbebekleri alev topu
O hep haklıydı
Ne kadar acı çekmişiz hep acıktığımızda
Sorardım anneme gizliden
Anne eller neden morarır
O yaş dolu gözlerini saklar
Uzaklara götürür gibiydi hala
Bizde bahar yoktu
Hayatımız hep kışta kalmıştı

Babam hep geceleri kovalardı bir ekmek aş için
Kardeşim henüz bebekti
Boğazımız tespih tanesi olur
Yutamazdık lokmalarımızı
Midemiz derin kuyu
Anneciğim sen rahat uyu
Biz hayatı hep toz pembe gördük
Doğmadan önce

Behçet Bük 2013