Yar…
Ne bilirdim ki
Nihayetinde bir
Tevdi edilen nefestim
Emanet hükmüyle senin
Şefkatli kollarına teslim edilmiştim


Sen
Halsizdin
Hamiyet adına
Nasipsiz bir suhulettin
Çaresizliğini sabırla
Bereketlendirerek
Kanaate iltica etmiştin

Nezaketle
Beklentilerin
Ve hayali sukut ile
Geçen günlerin dişlerini
Sabırla sıktığın çilelerin
Ve solgun ümitle niyetlerin

Halis
Niyetlerin
Secdede ki akan
Gözyaşılar güzelliğin
Teslimiyet içindeki ülfetin
Ve ihsan adına sonsuz gayretlerin

Hiç
Yılmazdın
Muhakkak çareyi
Umutla arardın kimseyi
Kınamazdın, kendi halinde
Uzun yolculuğu hep anardın

Evlatların
Adına Şayet çileleri
Yudumlamak haksa
Aşkla yoğrulmak ve sevdanın
Çeperlerini arşınlamak koklanınca

Derlediğin
O heveslerin
Güfteleştirdiğin çilelerin
Gariplik adına masumlaşan
Aziz nefesin, hüznümün kalesi oldu

Kolum
Kanadım, fersizleşen
Gözlerim doldu dizlerim
Takatsizleşirken, ayaklarım
Sukutuyla şevki uğurladı

Dilim
Dönmez oldu
Kalbim titremeyle
Solgunluğu andı toprağın
Kokusuyla var olan
Hasretliğim vuslat için yakarandı

Solgun
Tenin kefeni
Kuşanan çileli bedenin
Tabut içinde ki sessizliğin,
Ölümle arkadaşlığı bize anlatmıştı

Mustafa Cilasun