Gün olur hatırlarsın beni,
Bir an gelir düşerim ya aklına, öylece...
Ben çoktan gitmiş olurum meçhule,
Sen kavuşmuşsundur belki sevdiğine,
Hepsi etrafında olur da pervane,
Gün olur hatırlarsın beni,
Hani vardı ya biri olmuştu ya aşkına köle,
Halini hiç sormamıştın ya!
Bir kere bile bakmamıştın ya yüzüme,
Bırakmıştın onu tüm acizliğiyle,
Karanlığa teslim etmiştin ya beni,
Boğazım da düğümlenen cümlelerimle ağlamıştım ya sana,
Ben bir ömrü feda etmiştim uğruna!
Sen hiç düşünmemiştin ya beni,
Bende sessiz ve öyle derinden,
Gidiyorum senle olan şehrinden
Aldığım her nefeste sen varken,
Seni güllerden bir bahçe bilen şu yüreğimden,
Bir tek gül bile koklamadan gidiyorum senden…

Kim bilebilirdi ki böyle olacağını!
Daha seninle ilk tanışmamızdı,
Ve bil ki ayaklarım duraksamıştı sana gelirken,
Ben elimde kalbimle ısrarla koşmuştum ya sana,
Sevdiğimi bilsen yetecekti bana,
Ama sen bir ‘olumsuz’ kelimesine sığdırmıştın ya bu sevdayı,
Her olumsuzun bir nedeni vardı,olmalıydı da…
Sen söylememiştin ve çekip gitmiştin ya hani
Kader işte
Gösterdi bana her şeyi
Biliyorum! terk edilmişliğin ihanetini,
Artık sevmeyen sevgilinin intikamını,
Benden aldığını biliyorum!
Gün gelir de ararsın beni,
Koca bir boşluk bırakmıştın ya bende
Ona sarılırsın sende,
Soğuk bir su gibi çarpar da yüzüne,
Uyanırsın tüm hücrelerinle,
İçinde bir ürpertiyle...
Bakarsın eskiden benim olduğum her yere
Bil ki, yokum!
Ve bil ki ahımı bıraktım sana!
Nasıl yaşarsın bilmem ama!
Gün olur da hatırlarsın beni… (can ateş)