Seccademiz kumlar değil son usul
Şimdilerde desen, desen halılar.
Toprak değil evlerimiz velhasıl
Yükseliyor renk, renk; boy, boy yalılar.

Gökdelenler çıkıp gider yukarı
Yürünmüyor koşuluyor yollarda.
Asansörler yükseklere çıkarır
Robotlar var yük kalmadı kollarda.

Giyim kuşam çok büyük dert bu günde
Her yerlerde herkes her şey giyemez.
Töreleri bozup gittik düğünde
Yâd konuşur haslar bir şey diyemez.

Şehit dedem gel de bir gör ne halde
Kan akıtıp can verdiğin şu toprak.
İnsanlık ki say ki bitmiş zevalde
Çok gariptir yüzlerimiz sütten ak.

Güzel şeyler olmuyor da değildir
Garip, garip insanlar var çevrede
Dışları gül, içleri gül iş güldür
Bir bedii el işliyor devrede.

Çatlatıyor insanlıktan çıkanı
Medeniyet onlara ters geliyor.
Hayretlere düşürüyor bakanı
Düşünenler acı, acı gülüyor.

Yeni yetme bir genç güzel konuşsa
Yer yerinden oynayacak sanılır.
Kimse kalkmaz Tren yüce dağ aşsa
İstibdadın uşakları yanılır.

Kalmayacak bu tekerlek tümsekte
Fazıl Bey’in destanına yankı var.
Bekle de gör gülce günler var ekte
Yardımcımız Allah elbet, Allah yâr.

Dedeciğim olamadık sana eş
Utanırım konuşacak özüm yok.
Batıp gider belki batmaz bir güneş
Daha başka söyleyecek sözüm yok.