Ah be ustam..
Bak..ben yine dağıldım.
Senin o çürük ipli tesbihin gibi.
Ama sen.! !
Kalfalar,çıraklar,müşteri.
Bir çırpıda toplardınız,düşen taneleri.

Şimdi..
Kim toplayacak,beni
Kim...kim saracak yaralarımı. !
Ah be canım ustam,
Sen derdin ya bana hep...
"Oğlum,önce can,sonra canan"..
İşte...
Birtek tutunduğum kuru dalım vardı,
Nice fırtınalara dayanan,
Uğruma, binbir türlü badireler atlatan..
En sonunda...
Onuda elimden,kader çekip aldı.

Şimdi ayazda kalmış,
Küçücük bir serçe gibiyim..
Tiril tiril titriyorum be ustam..!

Ah ustam...ah;
"Doldur" derdin..."doldur ulen,şu torbanı,çuvalını,
Değirmenin suyu hazır akarken...
At bir kenara,dursun derdin,tasını,tarağını.
Hayat bu hiç belli olmaz,
Sen her zaman keskin tut,baltanı,nacağını".
Derdinde...
Ben..,yine güler geçerdim...! !
Degirmenin suyu hep akar zannederdim.
Sen yine bana kızar,
İç geçirir,başını öfkeyle sallar
"Ne halin varsa gör be" derdinya...

İşte,sonunda gördüm be ustam..!
Elimde kalan,ne tas,ne tarak,
Ne bir balta,nede kör bir nacak...
Ben...
Öylece kalakaldım,be ustam,
Öylece...çırılçıplak..!

Ama sen yinede sakın üzülme,
Yaşanacakmış,yaşadım,
Ben kader adamıyım...
Bak...onun için hala gülümsüyorum,
Canım ustam..
Ya sen...sen nasılsın..!
Tansiyonun,şekerin,kalbin..
İlaçlarını,zamanında al,aksatma sakın..!

Bak yine sen haklı cıktın
Zaten sen hep haklıydın be Ustam..!
Hep haklıydın...