“Uhud bizi sever biz de Uhud’u severiz.”
Hz. Muhammed

Derunum öyle dolu dinle bu hikâyemi.
Uhud’un eteğinde hüzün demler yüreğim.
Bulunmaz bu asırda gönül yaramın emi.
Bir Hamza hayalimde yiğitliğe dair im.
Şehadet şerbetini içtiler birer birer.
Yok artık cihan içre onlara emsal bir er.


Bedir muharebesi yetmişti senesine.
Dolunayın sureti hüzünle gölgelendi.
Hazan rüzgârı esti Uhud’un sinesine.
Yüreklerde gam dağı bulgur bulgur elendi.
Şehadet şerbetini içtiler birer birer.
Yok artık cihan içre onlara emsal bir er.


Şimdi benim gönlümü ne ney avutur ne ud.
Muhammed’in hayali süzülür gözlerimden.
Medine kıyısında bir gam gülüdür Uhud.
Hurufat hüzün okur sedasız sözlerimden.
Onlar ki Medineli tam yetmiş yiğittiler.
Kol kola girip şevkle maveraya gittiler.


Ah Uhud bende ukde senin hüzün mevsimin!
Melek kanatlarından rahmet inerken yere.
Adını hazan koydum dudağımdaki imin.
Fatihalar yollarım sinende yetmiş ere.
Onlar ki Medineli tam yetmiş yiğittiler.
Kol kola girip şevkle maveraya gittiler.


Mus’ab’ın çehresinde gül misal gülümseme.
Cennet bahçelerinden bir bahçe görmüş gibi.
Bin dört yüz sene sonra ateş düşer sineme.
Uhud’da hazan demi nice sırrın sahibi.
Şehadet şerbetini içtiler birer birer.
Bulunmaz cihan içre onlara emsal bir er.


Ne kadar anlatsam da anlatamam Uhud’u.
Kelimelerim yavan harflerimse mecalsiz.
Hanzala’yı melekler hayran olarak yudu.
Anlayın meramımı harfsiz kelamsız dilsiz.
Efendime ram olmuş tam yetmiş yiğittiler.
Kol kola girip şevkle maveraya gittiler.


Sayamadım adları burada teker teker.
Ahde vefa onların değişmeyen huyuydu.
Resul’ün saflarında efsanevi nice er.
Medine ikliminde hepsi Resule uydu.
Şehadet şerbetini içtiler birer birer.
Yok artık cihan içre onlara emsal bir er.
Ankara 26.03.2015 İ.K