ve gün batımı şerzenişler hep sana

hülyalı bakışların nerede,
sızılarım yüreğim derinliklerinde
tuhaflığın yine suçlu bir çocuk gibi haylaz
çocukluğumu geri verin bana

, çocuk olmak istiyorum sorumsuzca
özgürlüğe uçup , giden bir uçurma misali

bedbahlığına tüküreyim şu vefasız acımasız dünyanın
küçük masallar söylüyeyim ,bilmeceler kurayım
bir ağacı oymuşlar içine dünyayı koymuşlar
olmaz olasıca dünya ,

heyhat tükendi bitti ömrüm ,seraplar dizi dizi
tuşlarında dökülen melodiler ,alıp götürün beni
onun gittiği yitik ,kayıp sevda ülkesine
kaybolayım ,kimseler bulamasın

çocukluğuma gideyim,herşey nede saf ve temizdi
acıktım peynir ekmek ver anne ,bir koşu
ne tatlıydı peynir bir elimde dünyam diğer elimde
döndürdükçe düttürü dünya

gazete kağıdında küllah şapkam
oh birde topacım varsa değme keyfime
döndür döndür...
yüreğim coçuksu aşklarla meşgul

gece sevdalı şarkılar dinlemede
yüreğim coşkulu sevinçli

,mahallenin yaramaz çocuklarıyla kavga etmişim
annemden bir azar bir Osmanlı beşlisi
okul çıkışı evi astık arkadaşlarımla kanal boyunda
herkes sevdiğinin ismini söyler
benimki bir avukat kızı hale....
.
ertesi gün okulda ,öğretmenim yüksel haleyi seviyor...
bir utanıp dersin sonuna kadar sıradan kaldırmadı m başımı
çocuktuk ...

,yüreklerimz büyüktü biz küçüktük
radyoda elbet bir gün buluşacağı şarkısı çalıyordu
inadına vefa....

bir gün geleceksin bu rüya bitince
hülyalı yarınlar bizim olacak
sen söylemesen de şarkılar söyler
takar kafamı giderim tiri telleri yönüm
nereye bilinmez

o zaman. bu zaman mı bilinmez
yine çocukluğuma gönderin beni
yine masallar okuyayım
kaf dağının ardında,

çam ağacını altında beklerim seni ...
beni çocukluğuma gönderin
hep çocuk kalsaydım
büyümeseydim

oğlum kalk okula gideceksin
kahvaltın hazır derdi ANNEM ANNEM
özlüyorum o günleri
neden mi anne

AKLIM KALDI ONDA BEN O ÇOCUĞUM
BÜYÜDÜM DE ANNE, İÇİM HEP ÇOCUK KALDI
BÜYÜTMEDİM ANNEM ANNEM.


YÜKSEL KARATAŞ....
24/03/2015 BURSA/OSMANGAZİ