Bir zamanlar, dosta yar idim
Bezm-i elestte, Adem-i zar idim
Adem ata ile, şeytana uyar idim
Tövbe edip, özürler diledik

Atamla tövbe ettik, yalvardık
‘Rabbenena zalemna’ dedik
Muhammed Aliye murad olduk
İbrahim Halil le ,imamlık diledik………..(1)

Zalimler müstesna ‘kabul’ gördü
Nebiler duaya ;Amin ,amin dedi
İmam,Muhammed Nebi ;illa Ali dedi
Ehlibeytiz amma; Lehebleşmedik

Hak bahçevanım ,kendim bahçe
Hallerimi budar durur,bir güzelce
Evvel ,ahir, zahir, batın; Hep iç içe
Ne zalime kılıç, ne mazluma dil olduk

Hali ‘yezit’ olanın, adının önemi yok
Ali ,Veli, İsa ile Musa ; Alemde çok
Kitabın haber verdiği; Bir başka, bak
Şükür Hakka;Mevla ya ; Bel bağladık

Mazluma kılıç olmamak,dost; Yetmez
Mazluma dil olmak,dil olmak gerek
zulme rızası olanın iman bacası tütmez
dostun dostu sevmesine bahane olduk

Yarsuadım,Bir zamanlar dosta yar idim
Şimdilerde Kurudum, erenler kurudum
Haram lokma ,kötü bakış ; soğuturmuş
Zulme rıza dosttan edermiş, bilmiş olduk
……………………………………………………..
(1)---NOT:İBRAHİM HALİL PEYGAMBERLE İMALIK DİLEMEK:

İnsanlığın 2. Atası;Atamız İbrahim peygamberi anlatan bu ayete göre

اﷲبِسْــــــــــــــــــمِ

وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ
Ve izibtelâ ibrâhîme rabbuhu bi kelimâtin fe etemmehun(etemmehunne), kâle innî câiluke lin nâsi imâmâ(imâmen), kâle ve min zurriyyetî kâle lâ yenâlu ahdiz zâlimîn(zâlimîne).

Bismillâhirrahmânirrahîm
Ve izibtelâ ibrâhîme rabbuhu bi kelimâtin fe etemmehun(etemmehunne), kâle innî câiluke lin nâsi imâmâ(imâmen), kâle ve min zurriyyetî kâle lâ yenâlu ahdiz zâlimîn(zâlimîne). .”(Bakara, 2/124).


MANASI:

Ve İbrâhîm’i Rabbi kelimelerle imtihan etmişti. Nihayet (imtihan) tamamlanınca da (Allah şöyle) buyurdu: “Muhakkak ki Ben, seni insanlara imam kılacağım.” (İbrâhîm a.s): “Benim zürriyetimden de (imamlar kıl).” deyince; (Allah): “Benim ahdime (imamlık ve önderlik rahmetime, senin zürriyetinden olan) zâlimler nail olamaz.” .”(Bakara, 2/124).
buyurdu.
Bir başka mealde;; “Şunu da hatırda tutun ki: Bir vakit Rabbi İbrâhim’i birtakım emirlerle sınamıştı. O da onları hakkıyla yerine getirdiğinden Rabbi kendisine: “Seni insanlara imam (önder) yapacağım.” dedi. İbrâhim: “Ya Rabbî, neslimden de (önderler çıkar!)” deyince, Allah: “Zalimler ahdime (nübüvvete) nail olamazlar.” diye buyurdu.”(Bakara, 2/124).
.....................................................................