Ağlamak bilmeyen gözüm sana ağladı
Yanmak nedir bilmeyen gönlüm sana yandı
Yüreğim yandı kanım dondu
Dünyam dönmez, zaman durdu
Sanmam hayal gerçek bana gül oldu
Sararıp solanlar oldu,
İnsan yaratılmış bir kuldu
Yaşayıp toprakta can buldu
Yürüdüğü yol hak yoldu
Kara toprak bana yar oldu
Bir gördüm nazlı ceylan oldu
Bir baktım elvan çiçek gül oldu
Ceylan beni avcı sanıp ürker oldu
Avcı ceylandan ürkek oldu
Elvan çiçekler yandı
Zümrüt yapraklar gönülde gazel oldu
Gönlümde gonca açtı, gül oldu
Aşk bulduğum hayallerim gerçek oldu
Gerçek, dünya bana yalan oldu
İnsanda bir gölge vardı, şimdi sanal oldu
İnsan kendine açılır oldu,
Sanal kopya taşınır oldu

DELİ ÇİÇEK

Açar dağlarda diken olur
Gözümde gönlümde deli çiçek
Açar kapar gönlümden kopar
Yanar içimde hasret olur tüter
Dağlarda duman duman
Gözümde gönlümde deli çiçek
Zaman akıp sular içer, açar deli çiçek
Sular içinden geçer , nazlı ceylan olur deli çiçek
Sararıp soluyor her nefeste ölüyor
Alıyor beni bir deli çiçek
Toprak elinde gönül açar
Bin bir çiçek
Zaman akıp geçer
Gönül içimde deli çiçek
Ömürde can toprak olur
Biter gönlümde, gönüllerde deli çiçek

Gönüllerde bir damla olur
Düşer yaprak olur
Açar taş toprak olur
Gönlümde deli çiçek
Karlar içinde açar
Zaman gelip geçer
Gönlüm alır uçar
İçin gonca gül çiçek

Elvan çeşit gül toplasan
Gönül için vermez
Güzelliğin akıl sır ermez
Dünya alemleri koklasan
Gönül mis kokar, için vermez
Anlatmak istesem aşk içimden
Bir damla sır vermez
Deli çiçek
Gökler açar yerlerden kopar
Gönül açar deli çiçek
Hasret çöker içim yanar
Gönül açar,ecel gelir geçer
Torak açar için deli çiçek