Ne savaşlarda öldürün bizleri
Ne de dayaklarla,çoğumuzu
Bırakın da yaşayalım
Yaşayamadığımız çocukluğumuzu
Bizler gökten
Zembille de inmedik
Oyunların adlarını bile
Daha yeni ezberledik
Hain bombalar düştü
İki ayak ucumuza
Kiminin kafası koptu
Kiminin kolu, ayağı
Ah kötü kalpli amcalar
Çok korktuk biz, bayağı
Bırakın bombaları, füzeleri
Gök gürlese, korkudan
Yırtılırdı kalbimiz
Kağıt parçası gibi
Ve
Analar dizerlerdi peşimizden
Yürek yakan ağıtları
Sahi, kötü kalpli amcalar
Siz hiç çocuk oldunuz mu
Bilir misiniz gökyüzü ne renktir
Belki de siz mavi dersiniz
Ya da siyah genelde
Bizim çocuk bakışımızda ise
Gökyüzünün yarısı pembe
Yarısı da yeşildir
Kısmen de lâcivert olur
Yeşil, baharımızı
Lâcivert, özgürlüğümüzü
Ve pembe ise
Hâyallerimizi simgeler
Ah siz taş yürekli
Zâlim savaşcı kötü amcalar
Kan ve barutla yıkarsınız
O güzelim gökyüzünü
"Kana kan, intikam" diye
Bas bas bağırıp
Zafer(!) çığlıkları atarsınız
Zorunuz ne
Yetmedi mi size insanlık
Yetmedi mi mevcut özgürlük
Ne misket bıraktınız
Ne de topaç elimizde
Ne yeşil alan koydunuz
Ne de üç beş oyuncak evimizde
Sahi,
Ah kötü kalpli amcalar
Siz
Siz hiç çocuk oldunuz mu
Hiç duydunuz mu
Bir çocuk nasıl ağlar
Yetmedi mi yakıp yıktığınız
O şehirler, o ülkeler
Umurunuzda değil hiç
İnsanlık, çocukluk gibi
Pernsipler, ilkeler
Gücünüz yetse, elinizde olsa
Dağları da ateşe verip yakarsınız
Ah ne gaddarsınız
Sahi
Ah kötü kalpli amcalar
Siz,
Çocuk Hakları diye
Bir şey duydunuz mu
Siz hiç
Çocuk oldunuz mu ?

Oktay ZERRİN-BAFRA
22-03-2015-19.51

şiirimi " uğur böceği"ile onore eden değerli seçici kurul’a çok teşekkürler..saygımla..