Ekseri,
Reçinesi elime bulaşmış çam ağacına
Hissetiklerim gibi,
Sabahları sensiz uyanmam.

Ne gereği vardı gitmene,
Biraz daha kalsan.

Adil değil hayat zaten,
Sen kalabildiğin kadar kalsan.
Artık eski aşklar kalmadı diyorlar,
Ah sen biraz daha kalsan...


İnsanlık için büyük bir adım attığını sanan,
Aya ilk ayak basan adamdan.
Daha gururlu olurdum.
Omzunda uyusam.

Ne gereği vardı gitmene,
Biraz daha kalsan.

Mağlubiyet esasına kurulu bir hayattan,
Çıkarabilsem içinden kendimi
Ve sana tutunsam.
Ya da yalvarsam.

En savunmasız halimde,
Bağışıklık kazanmadığım hayatta
Beni yalnız bırakmasan.
Hiçbirşey yapmayıp,sadece dursan

Ne gereği vardı gitmene,
Biraz daha kalsan.

Hiç kötülük duymadan,
Kareli eteğinin sınırını oluşturan diz kapaklarına baksam.
Gözlerin,gözlerime takılsa
Diz kapaklarında yansısa tebessümün.


Sen beni düşünsen.
Yaşlanmayı unutsan.
Yağmur yağsa da
Islansak iliklerimize kadar.

Ne gereği vardı gitmene,
Biraz daha kalsan.


Otobüs biletinin ucuna sıkışmış kalbim.
Fırsat olsada eline dokunsam.
Ellerine dokunup,en azından
Hayatı kurtarsam.