1
Yorum
1
Beğeni
4,7
Puan
1042
Okunma
Doldurup içini beyaz kefenin cansız korkularla
Külfetini dostlarım taşır omuzlarda
Biz olabilme gayretini göstermeyen kadavralar
Şimdi mahcubiyetin esaretin de kıvranır
A/damlarım vardı dili güzâr dostane
Dostlarım vardı izine rastlanamayan uzaklarda
Uzaklar ki yıllanır hasret y/azdırır, şarap t/adında
Yıllarsa bedeni dostları adamlığı alır sorgusuz hepten
Yaralar var dost sarmadıkça geçmez
Ataş var küllenmez naçar yürek y/anmadıkça
Yel var poyraz esmedikçe serinletmez yarınları
Birde iyi gün dostu var yalnızlığında uzağımca seven
Yürek tenceresinde kaynayıp demlensin acılar
Gün batmadan yenilere illâki derman olur sarılır
Ziyan etmedim yüreğimi kir dolsa da ayazda
Terki diyar etmedim dönüp vursa da dost bizi
5.0
67% (2)
4.0
33% (1)
Cevap Yaz