Radyoda sevdiğimiz şarkı çalınca
Sevgi dolu sözlerin geldi aklıma
Önümde ki resmine bakıp dalınca
Kahve rengi gözlerin geldi aklıma

Can Üstad,yine hani böyle yumuşak yumuşak kana giren bir şiir okudum ve dinledim...Umutsuzlukların ardından,her dizesi hayata ve o gizde ki yâre kalender bir özlemle yaklaşımı ne kadar güzel anlatmışsınız...Ve o kadar güzel ki,insanın boğazını düyümleyen bir yorum ve ezgisiyle de tam bir hüzün estirdi yüreğime.... Şiirle birlikte akla ziyan ezgiyle birlikte herşeyin ardından hafif bir tebessüm ile de gözlerine bir hüzün saklanıyor insanın... Hayata başkaldırmanın netice vermediğini,aslında o canın yokluğunu kabullenmek gerektigini anlatıyor....Hani, ne yapalım, hayat onunla gülmeyecekse, bari onun güzel hayaliyle yaşayalım dedirtiyor...Kim bilir belki demek bile boştur işte, ne haddine fazlasını istemek be gönül dedirtiyor... Güzellikler ve her yaşanan,bir şarkı bir esinti ile anılar,o gizde ki sevgiliyi yaşatır ilk yaz sıcaklığın da...Üstad,tuhaf bir cazibesi var şiirlerinizin ve insana keşke bende yazabilsem dedirtiyor,bütün yüreğimle tebrik ederim.... Her sözün, vuruculuğundan mıdır nedir, aklından çıkmıyor insanın ve sürekli kulaklarınız da yankılanıyor... Bir ayrılık akşamını anımsatıp,kahrediyorsunuz hayata...

Biraz acı, biraz umutsuzluk, biraz hüzün, biraz biraz biraz...Sakin, öylece bir umutsuzluğun sanrısıdır bu dizeler; dingin, sessiz bir kabullenmenin.... Onun olduğu şehre hiç gitmediğiniz halde sever özlersiniz...şimdi,keşke,belki sözler kafanız da çoğaltır umutları...Belki de, yaşam boyu hiç görmeyeceksinizdir ama onun nefes aldığı evreni seversiniz...O sevgili asla sizin olmayacağını bilir kabul eder yanarsınız çaresizlikten ama sevda bu değilmidir zaten üstad....

Fonda ki şarkıda söylediği gibi,o durmaz denilen ayrılık treni durur belki ,durur ama, tekerleklerin altında bırakırsın ya kolunu, ya elini ya da yüreğini. Size ne deyim üstad,ne diyebilirim...Işığınız bütün yürekleri aydınlatsın....Sevgi,saygı,umut,huzur ile....iyiliklerle kalın....... peri