5
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
1394
Okunma
Dünya bir efsanedir hak ve hukuk bilene.
"Baki kalan gök kubbe" toprak oldu niceler.
Bil ki dengi dengine, her şey kendince güzel.
Gündüze özense de, kısır kaldı geceler.
Kimi vardı deryaya, kimisi kaldı yaya.
Şiir olup çağladı tasa doldu heceler.
Deli gömleği reva, yüreği dev olana.
Sabr-ı sûkut alemin, çok yol aldı cüceler.
Diz çökünce önünde, bir şahın dalkavuklar
Timsah göz yaşlarıyla yasak savdı hacılar
Bazen bulandı sular, bazen zemzem mi dedik.
Öz toza karışınca, can vuruldu bocalar.
Sabırla üzümleşip salkım saçak koruklar.
Düşüp asma dalından, kuruldu imeceler.
Mihmanıyız cihanın, ol gidenler dönmedi
Ne dünyadan bir zerre, ne de sardı acılar
Medet dedik "Ey Rabb’im!" Bi-baht eyleme bizi.
Aşk ile gönüllerde, dile vurdu yüceler.
Mehmet Fikret ÜNALAN
5.0
100% (9)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz