Anne…
Artık vakit çok geç
Seni ve babamı suçlayamam
Neden merak etmediniz şimdiye kadar diyemem
Basiret ve irfandan uzak haliniz için sualler tevdi edemem
Ne derlere göre yaşadığınız için, nedensizliğe rıza gösteremem

Evlat
Ati için mürüvvettir
Muhabbeti bereket ve şevktir
Ümit beslenen ve güfteleştirilen nasiptir
Her anne ve baba için idealleşen gelecek ve değerdir
Lakin tekâmül edilmediği müddetçe ihmal edilen bir hazindir

Evlat
Ne annenin içgüdüleriyle
Ve ne de babanın hayalinde ki idealle
Ve hatta dede ve ninenin bilinçaltında ki değeriyle
Ne de mahalle baskısı ve sosyal faktörlerin vaziyet etmesiyle
Şefkate boğmak, nazında değer kazanmak dürtüsünün etkisiyle

Yetişmez
Ve yetişmeye terk edilemez
İçinde bulunduğu sosyal halin ve atinin
Farkını anlamak ve yaşatmak için hami olanın yetişmesi
Kendini geliştirmesi, bahanelerden sarfı nazar etmesi elzemdir
Yoksa uydum imama demek kimseyi kurtarmaz, haklı çıkartmaz

Çünkü
İmamlarda akaidi ve fıkhı
Bakımdan kendilerini geliştirmedikçe
İnandırılan dine göre tavır geliştirdikçe mevlide bakar
Nikâh çıksa da para kazansak diyerek camide bekçilik yapar
Kur’an tilavetinde teganniye kaçar, teberru ihtiyaçtan sergi açar

Kitaplık
Camide adeta gariplik yaşar
Hiç anlamadan okunan Kuran kerim var
Sait kitaplar aksesuar olarak cemaat ve imama bakar
İlim ve irfan bakımından sığ olan imam, müezzin aşktan kopar
Ne vakit bir araya gelseler, belden aşağıya yarenlik ayyuka çıkar

Mustafa Cilasun