Bir hayatı anlatabilmekti bir bakışta.
Düzenmi çarpıktı bu kentmi.
Gözlerime çapak birikmiş rüzgarın hızından.
Bir elimde kurumuş ekmek, kollarıma sildiğim sümük salyası
İşte bütün karizmam.
Kayarak yırtılırdı pantolonum,annemin leğeniyle.
Yama yapılacak bir yeri kalmazdı
Gece kondu mahallesinin binlercesinden biriydim
Su yüzüne çıkmamış küfürler yemişim her cam kırdıgımda.
Hani tek yaptığım kagıt topumun bahçeye zarar vermemesiydi.
Cadoloz fatma teyze yırtardı bacağımdan beni.
Cılızmı cılız köse kocasından kıllıydı yüzü.
Her yağmur yagdığında pazar tahtalarının altına girerdik.
Annemin dokuduğu yeşil bir kazagım vardı yüzümde çiller.
Gelecegimin sarkıkları ilmeklerinden sarkardı.
Bazen misket oynarken kurşun yağardı kafamızdan.
Delikanlıydık kaçmazdık korkumuzdan.
Ama saklanırdık omuz hizasından.
Sonra gülüşürdük ulan kaçılırmı askerden.
İşçi mahallesinin dramı çoktur.
Fakirlik ayıp degildi onurdan .
İçeri düşeceksen sakın olmasın hırsızlıktan.
Aman ha zinada allah korusun.
Meşruydu kafa göz yarması.
En meşhur siyaset kavgası onurlusundan.
Mültecidir tüp kuyrukları,
Sana yağı kuyrukları.
Bir çoğunun evlenme bahanesi.
Ne sevinirdim miğrosun o kocaman otobüsünü görünce.
Ama yoktu alışveriş lüksümüz.
Büyükler teraviye gittiğinde bahçelere dalardık .
Ramazan bereketi allah ne verdiyse, hani ağaçlardan hepsi
çalmazdık.
İşçi mahallesinde ençok işçi yetişirdi.
Hayat işçisi.
Yürek işçisi.
Gönül işçisi.

1.4.1987.
SOKAK ŞAİRİ