ı.

adamlar
ve
kadınlar!
çocuklarını unutup
kendi hırslarını büyüttüler
o kadar büyüktü ki hırsları
kendileri küçüldüler

sevgi: saksıda kurumaya bırakılmış çiçekti
su vermediler
aşk: usanana kadar oynayacakları oyuncaktı
bıktıklarında kendi mantıklarıyla kırdılar

adamlar
ve
kadınlar
başkaları için yaşayıp
başkaları için öldüler

(günbatımı düşleri...sy.30)

II.
bu sabah bir kadın öldü
her gün bir kadın ölüyordu aynı yerde,
çiğ düşerdi üzerlerine
seher vaktinde yazgıya boyun eğen kelebek gibi

toplandı başına sevenleri;
ağladılar,
dövündüler,
ama nafileydi gayretleri
kaskatı yatıyordu kadın
çimenlerin üstünde
ve
bir adam dokundu
soğuk bedenine
ne ağladı
ne de dövündü.
sadece dokundu
gül tenine
kadın güldü

beklediği de buydu sanki kadının
uzak bir ihtimaldi
bir sonucu mu neydi bu fıtratının!
yaşarken göremediği huzur
arzuladığı dokunuş
çok yaman çelişkiydi ölümden sonraki vuslat
kim bilebilirdi ki,
kadın gülecek,

kadın gül/dü
adam/sa böcek...

(günbatımı düşleri...sy.96)

Arap Kurt