Dipsiz kuyuya benzer yaşadığım bu hayat,
Çürük ipin ucunda inişim ve çıkışım.
Yar’sız aldığım nefes tarihi geçmiş bayat,
Geçerli bir sebebdir yaşamaktan bıkışım.


Adımı zikrettiğin sesini duyamadan,
O yanımda olduğun günleri sayamadan,
Bir kelebek misali hayata doyamadan,
Yataksız ırmaklara sensiz döndü akışım.


Duygularım uyumaz dikenli döşeğinde
Umutlarım büyümez sallanır beşiğinde
Günümse dünden belli iflasın eşiğinde
Düzlüklerim tükendi çıkılmıyor yokuşum.


Yalnız ikimiz için ne hayaller kurmuştum,
Her gördüğüm rüyayı hayırlara yormuştum,
Yuvamız olacaktı kapısında durmuştum,
Senden geriye kalan şimdi ağıt yakışım.


Kapanması imkânsız bıraktığın izlerle,
Yüreğimden dökülen ağıt dolu sözlerle,
Gidişinin ardından ağlamaklı gözlerle,
Kırık bir çerçevenin içinde son bakışım.

Hüseyin ZARAR
28/02/2015