Ben şairin şiiri sevdiği gibi
Sevdim seni
Hece hece kilim gibi dokudum
Satır satır ordum
Anlam yükledim kelimelere
Her saniye içinde adın geçen cümleler kurdum
Şairin şiiri sevdiği gibi sevdim seni

Ressamın tablosunu sevdiği gibi sevdim
Tuvale yansıdı kalbin
Mutluluğu gördüm renklerde
Fırça darbeleri melodi gibi geziniyordu
Sevgiyle bakan gözlerinde
Ressamın kırık çizgilerinden çıkarıp
Yüreğimin köşesine astım seni

Yazar ın romanı gibi sevdim seni
Aşk romanıydın elimde
Sayfaları çevirdim sonunu merak edercesine
Nerden başlayıp
Nerede bitireceğimi öğrenemeden
Okudum nefesim yetinceye
Sonunu bilemeden düştü kitap elimden
Üç noktada kaldım
Romanın kahramanı ben olmalıydım.

Aktırıstın rolünü sever gibi gibi sevdim
Hayatıma oynadım herşeyi
Tüm oyunlarımda vardin
Karakterlerimde
Seni oynuyordum komedi dram
Bitmesini istemediğim aşk filmiydin
Hayatımda perdesi kapanmayan

Duyguları kirlenmemiş çocuk gibi sevdim
Oyuncaklarım elimden alındığında
Köşeye çekilip sessizce ağlayan
Ürkekçe yaklaşıp
Benden aldıklarını geri ver diyemeyen
Çocuk masumiyetiyle sevdim

Annenin çocuğunu sevdiği gibi sevdim
Anne kadar kutsal
Anne gibi dürüstü anne gibi saftı
Dizlerinde uyumak
Yanında olup kendini güvende sanmak
Ölesiye yanında kalmak
Anne gibi canı gönülden sana yanmak istedim
Hakkım olmayarak


Aşk gibi
Aşık gibi sevdim
Gün geldi ferhat oldum dağlar diz çöktü önümde
Gün geldi yusuf oldum
Kuyular aydınlandı sevgin doldu içine
Bir gün mecnun gibi sevdim
Çöller yeşillendi bin bir çiçekler açtı aşkımın üzerinde
Ben seni aşk gibi aşık gibi
Ben seni şair gibi şiir gibi
Ben seni ben gibi
Ölürcesine sevdim



Yalçın BİRİCİK……………….01/03/ 2015