0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
805
Okunma
bir dostum vardı
esen tüm fırtınalarda yanımdaydı
onu görünce içim kaynardı
yüzü her dem sanki dolunaydı
bir parkta oturup açlığımıza somun ekmek banardık
susuzluğumuzda dostluğumuzu içip kanardık
birimiz dertlenince beraber için için yanardık
bir dostum vardı...
bir dostum vardı içli şiirler yazan
bir sevda gibi insanın içine sızan
efkar-ı yalnızlığımı bir sözle bozan
bir dostum vardı...
şimdi zamanlara inat ilk kez anıyorum
yalnızlığın girdabında ilk kez onu tanıyorum
keşkelerin içinde için için yanıyorum
bir dostum vardı...
duyulur mu bilmem yüce dağ başlarında
derin vadilerin soğuk taşlarında
inci gibi dökülen hasret yaşlarında
sessiz çığlıklarım.
haykırışlarım..
bir dostum vardı...
(sessizliğe gömülmüş bütün dostlara)
