Bu sabah, uyandım birden kapının ziliyle,
Rüyama güldüm...

Yengemle ben,
Yüksek bir yerden,
Üst üste dizilmiş yorganların üzerine atladık bir çocuk gibi...
Onun ayağında topuklu ayakkabılar,
Bir kuş gibi sekerek atlayıverdi.
Ben, biraz korktum ama utandım ondan.
Bırakıverdim kendimi ben de boşluktan...
Kapaklandım yeşil bir yorganın üzerine, yüz üstü,
Biraz debelenerek kalktım sonunda,
Yüzümde ağlamaklı bir gülüş,
Koştum seyredenlerin yanına...
Ayakkabılarım kalmıştı yukarda,
İşte o anda,
Tanımadığım küçük bir erkek çocuğu,
Fırladı, yukarı, aldı getirdi.

Nerdeydik, neden atladık,
Neden merdiven yoktu bilemedim ki,
Kapının ziliyle birden fırladım,
Nasıl da uyumuştum bunca saat ben?
Gülümseyerek ayakkabılarımı aradım,
Rüyamda mı kaldı diye aniden... :))

12 Nisan 2012

Hâlenur Kor