Fısıldadılar uykulara sevginin adını,
Ne gören, nede yaşayan uyandı bu rüyadan,
Gül gölgelerinde gezdi gizli aşklar,
Ne sonu vardı, nede devamı bu düşün,
Hep yarıda kalır zaten mutluluk,
Kursağında kalır hevesin,
Bir denizde içsen inmez,
Dinmez hevesin kurutur o önceki ıslak sözleri.

Ve dersin ki...

Hiç bitmicek bu kabus,
O toz pembe rüyalar,
kabus olmuş anlamamışsın ki..

İşte buda zamanın numarası,
Profesyonelce oynuyor rolünü,
Dünyanın göz perdeleri ardında.

Kocaman bir dağa tırmanıyosun,
Zirveye en zirveye çıkmayı hedefliyosun,
Soğuk bedenin her adımda ısınıyor,
Merak ediyorsun zirveyi
Korkusuzca, tereddütsüzce devam ediyorsun,
Ve tam zirveye çıkmışsın,
Lakin daha iki dakika,
seyretmeden
Ölümle yaşam arasındaki o anı,
Birden dibi bile görülmeyen
Bir uçurumdan
Aşağıya doğru gidiyosun,
Çığlıkların yankılanıyor kayalıklardan,
Bu bir son diyemeden korku hakim oluyor bedenine,
Çığlıklar arasında bir dokunuş hissedersin suratında,
Korkuya kapattığın gözlerin açılır,
Ve öylece bakarsın karşındaki seyirciye,
Ve bir kabusta böyle bitmiş oluyor,
Gecelerin dünyasında cesur sen kalıyorsun o dünyada,
Biten bir sevgi,
Karışık bir bilinç,
Ve her gece bir kabus doğuran iki kavram,
İlk ve son.......


.........RoJVaN. CihAt.........