Bu akşam,
Anılara doğru aksın zaman biraz da...
Ay ışığı uyusun boğazın mavi sularında.
Ve sene bin dokuz yüz bilmem kaçın yaz gecelerinde...

Bir taş plak koy gramofona;
Önce fasıl geçsin Kürdilihicazkardan.
Sonra,
Hafız Burhan’dan bir gazel...

Geziye çıkalım bir İstanbul mehtabında;
Dostlarla beraber...
Çekelim kürekleri,
Moda’ya,Kanlıca’ya,Göksu’ya;
Ve Kalamış koyuna...
Münir Nurettin’i dinleyelim;
Suların donuk maviliğine akseden seslerde...

Sonra...
Şiirler dinleyelim,
Geçmişi nakşeden seslerde...
Yahya Kemal’den...

Şöyle bir rüzgar essin hafiften,
Deniz ve yosun kokusu sinmiş olsun anılarına.
Martılar uçarken başının üzerinden;
Orhan Veli’yi bulalım bir İstanbul kaldırımında....
Dostluk kuralım,garipliğinin yalnızlığında...
Sıcacık ve cana yakın...

Bir taş plak da Zeki Müren’den koy;
Elli yıl öncesinden;
Şöyle Maksim’e kurulalım ağırdan...
Okusun Hicaz’dan,Nihavend’den.
Neşelenelim hüzünle karışık...

Hüzün,neşe ve keder;
Ve biraz da aşk
Tuzu ile biberidir yaşamın...

Tam sırası şimdi,
Durdur zamanı dostum...
Ve yaşasın duran zaman kesitinde;
Loş deniz kokusuyla İstanbul....
1996