0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1305
Okunma
Huysuzluğunun bir sonu yok mu ömrüm ?
Sayende kirli bir paçavraya döndüm,
Sağımdan, soluma mum misali söndüm,
Yeter artık çekemez oldum bu acıyı.
Yaşam diye önüme bir eser koydun,
Ben uğraş verdikçe sen beni yordun,
Yedin bitirdin beni çok mutlu mu oldun ?
Yeter artık yaşayamaz oldum bu acıyı,
Bırak yakamı artık bir gün yüzü göreyim,
Rahat bırak ta gönlüme biraz sevgi ekeyim,
Doyuramadımmı seni daha neler vereyim ?
Yeter artık bir nebze mutluluk ver kes acıyı,
Bende huzura ereyim.
Zafer Özcan-(24.02.2015)
