Altı üstü bir kadın, deyip de şımaranı
Dönüp dönüp yan gözle, bakanları gördüm ben.
Hindi gibi irkilip, yüzsüzce kabaranı
Haksız iken yorganı, yakanları gördüm ben.

Bir ceket pantolonla kendini adam sanır
Uydurduğu masala kendi bile inanır
Erkektir başı gökte bir tek kendini tanır
Yakasına al gülü takanları gördüm ben.

Hatasını anlayıp bin defa söz vereni
Çiçek diye çimeni toplayıp da dereni
O gül yüzlü kadını ahu gözlü cereni
Saçlarından tutup da çekenleri gördüm ben.

Kezzap atıp yüzüne gözlerine kaşına
Aldırmadan masumun o içli gözyaşına
Hunharca vurup vurup öldü diye başına
İsimsiz mezar taşı dikenleri gördüm ben.

Kız evi naz evi ya sıkılan utangacı
Kadının gücü yetmez diyen dili vurkaçı
Ben güçlüyüm deyip de çürük köksüz ağacı
Toz dumana katıp da yıkanları gördüm ben

Ulu orta bağırıp söz ile çatanları
Sonra koynuna alıp yastıkta yatanları
Lanet edip eşine sokağa atanları
Sığınma evlerine sokanları gördüm ben.

Hak verip dinlemez ki bahsetse de derdinden
Nasılsa uzak artık memleketi yurdundan
Sanki masummuş gibi ağlayıp da ardından
Sahtekarca gözyaşı dökenleri gördüm ben.

Zaman gelir unutur karısını övmeyi
Anaya der bu gelin bilmiyor baş eğmeyi
Eziyet olsun diye gömleğinden düğmeyi
Koparıp diksin diye sökenleri gördüm ben.

Kadına el kaldırmak yiğitlikse yol bitmiş
Sevgi saygı hak gele bizden adamlık gitmiş
Zalim aynı zalimdir yaşı olsa da yetmiş
Mapusta er boynunu bükenleri gördüm ben.

Şair:İsmail Kurt
21.02.2015