Bir köprüde karşılaştık
Sen ve ben.
Sen karşı yönden geliyordun
Ben tersten.
Kitlendi bakışlarımız aniden
Mıhlandık olduğumuz yerde
Ve dünya durdu öylesine...
Kim bilir
Belki de
Tanışıyorduk fi tarihinden
Belki de
Kader denilen cilvenin adıydın sen.
Bir merhaba bile diyemeden
Kapıldık insan seline
Aktık birlikte meçhule ...

Sen
Benim için
Eşsizdin
Bilinmezdin
Udumbara çiçeğimdin!
Ve bu dünyadaki biricik hayalimdin!
Gökteki bir yıldız gibi gözlerimden kayıp gittin.
Biliyorum
Artık
Hiç görmeyeceğim seni.
Bilmeyeceksin neden beklediğimi
Bilmeyeceksin bir olmazı sevdiğimi.

Cemre gibi
Yüreğime düştüğün günden beri
Sallanıyorum aynı yerlerde.
Herkes diyor:
Kim bu meczup?
Kim bu sokak serserisi?
Kim ne derse desin
Öyle veya böyle...
Umurumda değil bu kahrolasıca dünya!
Kafayı yemişsem kime ne bundan?
Uslanmazım işte!
Yüreğimin bekçisiyim gündüz gece!
Gözlerim hep seni arıyor karşılaştığımız o yerde.
Gelip geçen ruhsuz yolculara soruyorum.
Öteleniyor
Kovuluyorum...

Sanki yer yarıldı da girdin içine
Kanatlanıp uçtun gökyüzüne.
Bi görsen beni uzaktan
Asılı kaldım korkuluklarda.
İnceldi ipim salına salına
Boğuluyorum
Geberiyorum Şubat ayazında...
Senin için
Tutunuyorum bu yoz hayata.
Kurşun sıkmıyorum umuduma!
Sadece
Yalvarıyorum her gün Allah’ıma
Yeter artık!
Ezanlar suyu hürmetine
Bekletme artık şu garibi...
Geleceksen hadi gel be!

Yazan: MEHPARE GÖKÇE