bir bulut düşün
gecelerde üşüyen
beyazdan kurşuniye dönüşen
hüzün damlaları aniden dökülüveren
gözlerim işte,gözlerim onun kadar hassas
yüzüm ağlamaklı bir hal alır
aklıma sen düştüğünde

bazen sitem ederim
bazen bin şükür
hani bu günlerde ağaçlar yapraklarından vazgeçer ya
hani onlara inat güz gülleri aşka meyil eder ya
bir yanım yaprak döker
bir yanım çiçek açar
eylülde
hazana yüz tutsa da ömrüm
bahara benzer gönlüm
aklıma sen düştüğünde

gelip geçici bir hal olsa idi bu hal
düşmezdi bu şiir kağıda
şen olabilseydim keşke
gerek olurmuydu zamanlı zamansız ağıda
zorlamak ne kadar doğrudur kaderi
öfkemle savaşım nereye kadar
hayal kurmuyorum geleceğe dair
amma
sürekli düş görüyorum
aklıma sen düştüğünde

neden her şey üst üste gelir eylülde
neyin sevincidir bu
neyin hüsranı
tohumlar zevkle kavuşurken toprağa
topraktaki ikilemi anlar gibiyim
vakti gelen yapraklar birer birer öldüğünde
sen ki her şeyin sebebisin
sen ki benliğime çakılan çivi
sen ki hüzünle sevinç harmanı
sen ki beklediğim son
ölüm ve dirilişe takılır kalırım
aklıma sen düştüğünde

ben kendimi anlamazken
seni tanımaya çalışırım
hangi akla hizmetse
farkındayım zor olanı seçtiğimin
farkındayım hayata tutunamamışlığın
yaşamak denilen savaş meydanında yara alırım
yorgunluğun ne demek olduğunu bilirim
aklıma sen düştüğünde

her şeye gülüp geçmek isterdim
adam sende boş ver demek arsızca
gülemiyorum nedense
aklıma sen düştüğünde

(günbatımı düşleri...sy.72-73)

Arap Kurt