Bir güzele derdim izah eyledim
Reddetti bakmadı yüzüme benim
Defalarca sevdiğimi söyledim
Güldü inanmadı sözüme benim

Dedim konuşalım nazlandı gitti
Sıvıştı yanımdan hızlandı gitti
Tutuştu yüreğim közlendi gitti
Bir ateş bıraktı özüme benim

Gitti ya peşinden bakarak kaldım
Kendimi kaybettim hayale daldım
Dokunsan ağlardım çok fena doldum
Bulutlar toplandı gözüme benim

Gitmeyi düşündüm ardından koşup
Sonra vazgeçmiştim kendimde şaşıp
Baktım gitmiyorlar dizler uyuşup
Yokuş geldi yollar düzüme benim

Sessizce kalmıştım öyle biçare
Bitip tükenmiştim göz göre göre
Yıkıldım aniden olduğum yere
Sanki kramp girdi dizime benim

Üç beş tane sözcük geldi dilime
Kâğıdı kalemi aldım elime
Döktüm nağmeleri sazda telime
Sazım feryat etti sızıma benim

Ağlıyorum iki gözü pınarım
Feryat edip daldan dala konarım
Tutul muşum bir sevdaya yanarım
Bir su serpen olmaz közüme benim

Yeter Mizani’yi ağlatma zalim
Seven sevdiğine eyler mi zulüm
Biliyorsun sana ayandır halim
Kavuştur işimi çözüme benim

Ozan Mizani (Taner Karataş)