ALDANIRSIN


İki kelam bildin diye;
Deme bilim, aldanırsın.
Ağa olsan dokuz köye,
Deme malım, aldanırsın.

Hoşça bulup sen kendini;
Mağrur olma, yık bendini.
Göğe salıp kuş gönlünü;
Deme palım, aldanırsın.

Mum çehrene düşer ateş;
Sayrılıkta olmaz üleş.
Ne eş tanır, ne de kardeş;
Deme dalım, aldanırsın.

Rıza ekmek, namus maya;
Emek gerek her lokmaya.
Göz yumarken tuz kokmaya;
Deme zulüm, aldanırsın.

Gökte nispet, adet sonsuz;
Hak görünür gece-gündüz.
Madem yiten suret yalnız;
Deme ölüm, aldanırsın.

Dünya malı dünyada kalır sadece mal mı? Rütbe, makam, yer, yurt, madem hepsi geçici o halde hepsi yalandır, defterimizin kıymetli şairlerinden Abdurrahman kardeşimde şiirinde bu gerçeklere vurgu yaparak dünya üzerindeki her şeyin bir gün son bulacağına vurgu yaparken, hesabının da bir gün bir yerde mutlaka sorulacağını ima etmektedir. İnsan oğlunun o büyük gerçekten başka güveneceği, sırtını vereceği yerin olmadığını hatta eş ve çocuklarının dahi gün gelip yüz çevirebileceğini, ölümün de basite alınmaması gereken bir durum olduğunu, ölmekle de her şeyin bitmediğini anlatmaktadır.

Yüreğine sağlık üstadım selamlarımla kutluyorum...