Ben hayatı çok severdim,
Her genç gibi, yanlışlarım oldu.
Hatalarım oldu, eksiklerim oldu.
Hatta yaşımdan çok büyük, düşüncelerim oldu.
Ama hiçbir zaman, kötülük düşünmedim.
Düşman bildiğim, kimselerin kötülüğünü istemedim.
Şuan şu satırları yazarken 29 yaşındayım.
15 yıl önce, ben çoktan büyümüş ve dert taşımaya başlamıştım.
Boşver demek kolay, takma aldırma demek öyle kolayki ,
Gelde sorunları olup da , ben bu sorunu nasıl aşarım diyene sor.
Yaşı henüz 14 olup da, kendisini yüz yaşında hissedene sor.
Yaşamak güzel ama hangi manada.
İnsanları küçümsemek mi
Yoksa sırf bir anlık gülmek için, bazılarıyla dalga geçmekmi.
Bunu hiçbir zaman unutmamak gerek,
İnsanı insan yapan saygı sevgi ve okşanan gururudur.

Yalanlarla güldüren, çok insan gördüm.
Bir kavga veya bir olay olunca, herkesten çok konuşup da
hep en son saflarda gördüklerim oldu…

Ben senin dostunum diyen, ve senin için ölürüm diyen
hep dipsiz kuyuya atmak istediler.
Defalarca sordum kendime.!!!
Neden insanlar iki yüzlü neden çok yüz taşıyorlar,
Neden oldukları gibi görünmezler.

En basiti,
Neden hem öldürüp, hem başın sağolsun diyorlar.!!!
Kendime bunu sorunca
Acıyasım geliyor , bu kişililere,
Doğruluktan ve sevgiden yoksun oldukları için.
Yaptıklarının arkasında, adam gibi durmuyorlar ,
Bir insan kişiliğinden utanacak kadar unutanırmı küçülürmü…